Ang galing ni Manny Pacquiao ano? Mantakin mo, 3 rounds lang, na-KO agad nya ang poging-poging si Morales.
Pero lubos-lubos na sana paghanga ko kay Manny kaso inaalibadbaran ako kapag nakikita kong kasama niya si Chavit. Parang bigla akong kinakabahan. At magiging magkumpare pa sila ni Manny, dahil ninong si Chavit ng unica hija ni Manny. Hay buhay.
At chaka, bakit ba nakikikaway si Atienza sa motorcade ni Pacquiao? In the first place, bakit ba siya andon? Hay nako. Nakakaturn-off. Riding the popularity of someone else's.
Sana lang, wag kumandidato si Manny. Ang galing galing niyang boxer. Halos lahat ng tao, saludo sa kanya. Mix this kind of admiration with something dark and dirty like
politics, men oh men, isang malaking good luck. To the future politicians and all those trapos in the land, men, gumawa kayo ng nakakatuwa para ipag-motorcade din kayo ng mga pinoy.
###
Addict na ako ngayon sa PINOY DREAM ACADEMY. And of course, I am betting on Chad Peralta.
Gustung-gusto ko talaga 'yung mga artists na oozing with a lot of character, and parang pag kakanta puro angst. But when you continue to listen to him, you will feel the truthfulness in his voice. Hay. Chad's my bet. And he's super sipag too.
###
Merry Christmas everyone! Can you feel it na? Me, not yet. Pero, getting there. :D
###
TATAH!
###
Im currently listening to KAMI NAPO MUNA CD. Galing ni Kitchie.:D
Saturday, November 25, 2006
Monday, November 20, 2006
Sunday, November 12, 2006
Dito Bagay ang Yes Clap
Bago magsimba, kumain muna kami ni PS ng sipao at mami. Si PS kasi, kahit mag-order ng masasarap na pagkain sa mga restaurants dito, hindi daw siya busog na busog. Ang totoo daw niya pagkabusog ay kapag kakain siya ng mami at siopao. Kaya ayun, napadpad kami sa mamihan at siopao-an kanina. Masarap naman kumain talaga ng siopao dun, pero ako, hindi kasi ako mahilig kumain ng mga mami. Para kasi sa akin, ang mami ay kinakain lang kapag maysakit ka dahil mainit ang sabaw nya.
Anyway, we talked about a lot of stuff while we were feasting on asado and mami. Sabi ni PS, ang official food daw ng pamilya niya ay siopao. Sabi ko naman, sa aming mga lahi ng mga buruka, ang official food ay pansit, bihon man o miki bihon (ung mataba't payat).
Siempre, habang nag-uusap, hindi maiiwasan na magreminisce ng mga kung anech anech. Sabi ni PS, noong kukuha daw siya ng NSAT, inilibre daw siya ng nanay niya ng siopao bago siya mag-exam. Pang-relaxation daw. Natanong ko sa kanya kung ilan ang nakuha nyang grade sa NSAT, sabi niya mga line of 8 daw. Eh siempre, binida ko si Poang P. Sabi ko sa kanya si Poang P, kahit wala sa honor roll noong high school, naka 99 sa NSAT at pumasa pa sa UP Dil. Ayos diba!
Ako, I wanted to really study in UP. Siguro, kung pumasa ako doon, isa nako akong interior designer ngayon. Iyon kasi ang inaaplyan kong course sa UP. Pero bumagsak ako eh. At napadpad sa Miriam College.
I told PS, na when I took the entrance exam in MC, i was so shy and scared. Super promdi kasi ako at ang gaganda ng mga girls na kasabay ko. Hah! Pero when I started studying there naman, nice girls naman pala sila. :D
Sa totoo lang, ang sarap magkwentuhan ng mga happy thoughts. It's refreshing, it makes you smile and you feel so, wala lang, parang buhay na buhay. Ang lungkot siguro kapag wala kang mga happy memories. Ano na lang ang babalik-balikan mo? Parang kulang kapag ganon. Parang magtataka ka. "Ano ba nangyari sa akin ten years ago?"
At kapag wala kang maisip, you will surely let out a big sigh, stare blankly into the wall or cover yourself with blanket and sleep all day.
Buti na lang, may mga nabaon akong happy thoughts. Buti na rin lang si PS, madami ding nabitbit na mga memories. At siempre, I will continue to collect beautiful memories, para sa future, meron pa ako ibang babalik-balikan.
Ikaw din dapat. Dapat madami kang baong happy memories. Ok yun.
Yes clap begins here.
Anyway, we talked about a lot of stuff while we were feasting on asado and mami. Sabi ni PS, ang official food daw ng pamilya niya ay siopao. Sabi ko naman, sa aming mga lahi ng mga buruka, ang official food ay pansit, bihon man o miki bihon (ung mataba't payat).
Siempre, habang nag-uusap, hindi maiiwasan na magreminisce ng mga kung anech anech. Sabi ni PS, noong kukuha daw siya ng NSAT, inilibre daw siya ng nanay niya ng siopao bago siya mag-exam. Pang-relaxation daw. Natanong ko sa kanya kung ilan ang nakuha nyang grade sa NSAT, sabi niya mga line of 8 daw. Eh siempre, binida ko si Poang P. Sabi ko sa kanya si Poang P, kahit wala sa honor roll noong high school, naka 99 sa NSAT at pumasa pa sa UP Dil. Ayos diba!
Ako, I wanted to really study in UP. Siguro, kung pumasa ako doon, isa nako akong interior designer ngayon. Iyon kasi ang inaaplyan kong course sa UP. Pero bumagsak ako eh. At napadpad sa Miriam College.
I told PS, na when I took the entrance exam in MC, i was so shy and scared. Super promdi kasi ako at ang gaganda ng mga girls na kasabay ko. Hah! Pero when I started studying there naman, nice girls naman pala sila. :D
Sa totoo lang, ang sarap magkwentuhan ng mga happy thoughts. It's refreshing, it makes you smile and you feel so, wala lang, parang buhay na buhay. Ang lungkot siguro kapag wala kang mga happy memories. Ano na lang ang babalik-balikan mo? Parang kulang kapag ganon. Parang magtataka ka. "Ano ba nangyari sa akin ten years ago?"
At kapag wala kang maisip, you will surely let out a big sigh, stare blankly into the wall or cover yourself with blanket and sleep all day.
Buti na lang, may mga nabaon akong happy thoughts. Buti na rin lang si PS, madami ding nabitbit na mga memories. At siempre, I will continue to collect beautiful memories, para sa future, meron pa ako ibang babalik-balikan.
Ikaw din dapat. Dapat madami kang baong happy memories. Ok yun.
Yes clap begins here.
Friday, November 03, 2006
From Farm To The World!
Subscribe to:
Posts (Atom)